Hasłem nowoczesnej motoryzacji jest wielozadaniowość. Producenci starają się oferować samochody, które mogą spełnić wymagania bardzo wielu grup klientów, a jeżeli jest to niemożliwe za pomocą jednego modelu – mnożą je pod różnymi markami i nazwami, korzystając często z tych samych rozwiązań konstrukcyjnych.
Przykładem takiego myślenia jest Nissan- Note (czyli nuta). Należący do rozwijającej się grupy subkompaktowych minivanów czyli tych, które powstały z aut segmentu B.
Tam był logicznym rozwinięciem gamy modelu -Tilda. W Europie odbieramy go jako kuzyna Micry, Clio, Modusa czy nawet Logana. I rzeczywiście, wszystkie te samochody powstały na wspólnej wielozadaniowej platformie B koncernu Renault-Nissan. Myliłby się ten, kto uznałby, że europejski Note produkowany w angielskim Sunderland jest tylko restylizowaną wersją wcześniejszego Renault Modusa. Jak się okazuje, współdzielenie platformy, a nawet płyty podłogowej, nie oznacza tego, że auta muszą mieć te same wymiary zewnętrzne i rozstaw osi. Odległość między osiami Note wynosi 260 cm, całe 12 cm,więcej niż w Modusie. I właśnie to, a nie różnice stylizacyjne, stanowi o innym charakterze obu oojazdów. Ponadczterometrowy (dł. 408 cm) Note jest już samochodem w pełni rodzinnym, trudno go wręcz zaliczyć do grupy miejskich maluchów. Największą zaś uwagę konstruktorzy poświęcili aranżacji tylnej części kabiny, z możliwością łatwego składania siedzeń (także prawego przedniego), przesuwania ich oraz konfigurowania podłogi bagażnika w głąb lub do poziomu tylnej krawędzi wzorem aut typu kombi. Miejsca na tylnych kanapach jest po prostu mnóstwo, a liczba schowków, stoliczków i innych udogodnień wręcz onieśmiela.
Note jest więc samochodem rodzinnym, nie gigantycznym, ale wystarczająco pojemnym na długie podróże, np. dla dwojga rodziców i dwójki dzieci. Spełni też swe zadanie w mieście, gdy z tyłu usiądą osoby o sporym wzroście.
Auto oferowano z dwoma japońskimi silnikami benzynowymi -1.4 88 KM i 1.6 110 KM – oraz dwoma francuskimi turbodieslami – 1.5 68 KM i 86 KM. Wykończenie i ergonomia europejskiej odmiany są zdecydowanie europejskie, dobre – może nawet powyżej przeciętnej – w tej klasie. Postarano się o dostosowanie zawieszenia tego auta (z przodu kolumny MacPhersona, z tyłu wahacze wleczone i belka skrętna) do wymagań Europejczyków – mimo dość wysokiego położenia środka ciężkości jazda w zakrętach nie powoduje dyskomfortu. Wady? Przede wszystkim nie najlepsze wytłumienie niektórych częstotliwości drgań i hałasu od silników – zarówno benzynowych, jak i wysokoprężnych. A także brak regulacji położenia kierownicy na długość i chwilami niepłynnie działające elektryczne wspomaganie (wraz z nisko-profilowymi oponami). Ale ogólne wrażenie jest pozytywne i auta w rodzaju Opla Merivy czy ciut mniejszego Fiata Idei będą miały w Note trudnego konkurenta.