W Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu i Rzeszowie pracowano równolegle nad Smykiem i nad innym małym samochodem. Działania podzielono: w Rzeszowie projektowano silnik i przygotowywano jego produkcję, a w Mielcu powstawały pozostałe elementy pojazdu i prowadzono montaż końcowy.
Projektanci zdecydowali, że najbardziej przydatny będzie pojazd, wykazujący podobieństwo konstrukcyjne do niemieckiego Goggomobila. Nie można mówić o całkowitym kopiowaniu konstrukcji niemieckiej, ale w ten sposób ulepszono to, co już było.
Opracowano zupełnie inne nadwozie, kształtem zbliżone do trójbryłowej limuzyny.
Trzy prototypowe samochody zaprezentowano centralnym władzom w Warszawie 22 lipca 1957 roku.
Wśród trzech modeli były dwa Mikrusy i Meduza.
Nadwozie Meduzy, które zaprojektował niezwiązany z zakładowym biurem konstrukcyjnym, do dziś anonimowy pracownik WSK, było bardziej funkcjonalne – dostęp do bagażnika (z przodu) umożliwiała owalna pokrywa, imitująca wlot powietrza do chłodnicy. Meduza została wykonana w dwóch lub trzech egzemplarzach i nie została zakwalifikowana do produkcji. Oprócz nadwozia pozostałe elementy Meduzy były identyczne jak w Mikrusie.